อันชั่วดีที่ได้ทำกรรมทั้งหลาย
ไม่สูญหายย่อมตามไปต่อภายหน้า
ย่อมส่งผลแก่ตนชัดเป็นสัจจา
ทั้งส่งผลแก่ประชาบรรดามี(๒๖)
กายวาจาประพฤติดีมีศีลสัตย์
ช่วยขจัดซึ่งความชั่วตัวบัดสี
โลภโกรธหลงนั้นร้ายนักหนักเต็มที
ทำโลกนี้อลวนปนวุ่นวาย(๒๗)
อันศีลสัตย์สุจริตเป็นมิตรแท้
ถึงกายแก่หรือชีพดับไม่ลับหาย
ย่อมยืนยงคงกระพันไม่ผันกลาย
สิ่งสุดท้ายอันงดงามตามเราไป(๒๘)
ทำสิ่งดีมีประโยชน์โสตถิผล
ให้ปวงชนชาติประเทศเหตุสดใส
ศีลธรรมนำชีวิตนำจิตใจ
คือหลักชัยแห่งมนุษย์พิสุทธิ์แล้ว(๒๙)
ดำรงมั่นในความดีมีคุณธรรม
ย่อมน้อมนำดีสนองอย่างผ่องแผ้ว
อนุชนคนรุ่นหลังยังเห็นแนว
จักส่อแววเป็นแบบอย่างทางเจริญ(๓๐)
เหอะๆ มาทีหลัง สัมผัสไม่รับ ไม่แก้ล่ะ