ที่โค้งฟ้าฝั่งโน้นมีคนเศร้า
หลังเมฆหมอกทึมเทาอย่างเหงาง่วง
เฝ้าแหงนมองส่องหาสุดาดวง
ถิ่นแมนสรวงมีจริง หรืออิงบรรพ์?
เราส่งใจถึงกันนั้นได้ไหม?
แล้วยังไงจะรู้เคียงคู่ขวัญ
หรือต้องอธิษฐานผ่านจวงจันทร์
หรือส่งฝันผ่านดาวที่พราวแพรว
หรือในคราวพนมเทียนเวียนรอบพระ
ได้ชำระกายใจให้แน่แน่ว
ได้ทำบุญใส่บาตรพิลาสแล้ว
จึงจะพบดวงแก้วที่คร่ำครวญ
ยามนิทราหลับฝันให้พลันพบ
เพื่อประสบจอมขวัญอย่าผันผวน
ร่วมเกี่ยวก้อยร้อยฝันสุดรัญจวน
ชมชื่นชวนวิมานตระการตา
ให้สองเรารักมั่นผูกพันแน่น
ให้ถึงแก่นเกลียวกลมอย่างสมหน้า
ให้รักเราหอมหวลอย่าด่วนลา
ให้รักนี้มีค่าชั่วฟ้าดิน
ขอให้คำอธิษฐานจงผ่านฟ้า
ขอให้เดือนดาราผกาถิ่น
ขอให้เทพเทวามายลยิน
ขอให้โฉมยุพินร่วมยินดี
"ไพร พนาวัลย์"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
