อดีตคือทรงจำ ที่ล้ำค่า
มิอาจลืม สักครา ผ่านมาหนอ
แต่ไร้ร่าง ไร้เงา เขาพะนอ
ไม่อาจขอ คืนย้อน แม้วอนพรหม
สิ้นแล้วเขา คนนั้น ให้ฉันเห็น
เก็บไว้เป็น ความหลัง ครั้งสุขสม
เขาลับลา ห่างหายกับสายลม
ทิ้งให้น้อง ต้องตรม ระทมทรวง
มองฟากฟ้า อย่างไร ก็ไร้ฝัน
แม้ผูกพัน หวั่นไหว ไร้เงาสรวง
ขอทำใจ ลืมรัก ภักดิ์คนลวง
หันมาควง karnkai ไปนิรันดร์..
"สุนันยา"
มิอาจลืม สักครา ผ่านมาหนอ
แต่ไร้ร่าง ไร้เงา เขาพะนอ
ไม่อาจขอ คืนย้อน แม้วอนพรหม
สิ้นแล้วเขา คนนั้น ให้ฉันเห็น
เก็บไว้เป็น ความหลัง ครั้งสุขสม
เขาลับลา ห่างหายกับสายลม
ทิ้งให้น้อง ต้องตรม ระทมทรวง
มองฟากฟ้า อย่างไร ก็ไร้ฝัน
แม้ผูกพัน หวั่นไหว ไร้เงาสรวง
ขอทำใจ ลืมรัก ภักดิ์คนลวง
หันมาควง karnkai ไปนิรันดร์..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
