ขออยู่อย่างหลบหลีกปลีกวิเวก
ดั่งติดเบรคในบ่อแค่คอหอย
พยุงตนเอาไว้ให้มันลอย
เพื่อปลดปล่อยภาระพอประทัง
เป็นช่วงหนึ่งแห่งชีวิตที่ติดหล่ม
เกือบจะจมมิจมแหล่เฝ้าแลหลัง
มองข้างหน้ามืดมนดั่งคนบัง
รวมพลังกอบกู้ให้รู้ดี
เพียงยลยินจินต์จับสดับแผ่ว
เสียงดังแว่ววังเวงบรรเลงถี่
แสนสดชื่นดวงใจในวจี
ที่เจ้านี้ห่วงหาทุกคราคราว
จะต่อสู้ฟันฝ่าจนกว่าลุ
วันปะทุคงถึงซึ่งลมผ่าว
สู่หลักชัยใสแจ๋วอย่างแพรวพราว
เสียงเกรียวกราวต้อนรับวันกลับมา
เถอะสักวันฉันทาฟ้าลิขิต
คงใกล้ชิดคนดีที่รอท่า
มอบหัวใจแห่งรัก,ภักดิ์,บูชา
โปรดเมตตาตักอุ่นให้หนุนนอน
"ไพร พนาวัลย์"
ดั่งติดเบรคในบ่อแค่คอหอย
พยุงตนเอาไว้ให้มันลอย
เพื่อปลดปล่อยภาระพอประทัง
เป็นช่วงหนึ่งแห่งชีวิตที่ติดหล่ม
เกือบจะจมมิจมแหล่เฝ้าแลหลัง
มองข้างหน้ามืดมนดั่งคนบัง
รวมพลังกอบกู้ให้รู้ดี
เพียงยลยินจินต์จับสดับแผ่ว
เสียงดังแว่ววังเวงบรรเลงถี่
แสนสดชื่นดวงใจในวจี
ที่เจ้านี้ห่วงหาทุกคราคราว
จะต่อสู้ฟันฝ่าจนกว่าลุ
วันปะทุคงถึงซึ่งลมผ่าว
สู่หลักชัยใสแจ๋วอย่างแพรวพราว
เสียงเกรียวกราวต้อนรับวันกลับมา
เถอะสักวันฉันทาฟ้าลิขิต
คงใกล้ชิดคนดีที่รอท่า
มอบหัวใจแห่งรัก,ภักดิ์,บูชา
โปรดเมตตาตักอุ่นให้หนุนนอน
"ไพร พนาวัลย์"
อีกเมื่อไหร่ เล่าหนา เธอจะกลับ
เฝ้าคอยนับ คืนวัน นั้นทอดถอน
หวลอาลัย ใจรัก อย่างอาวรณ์
ทุกคราวนอน ขอพร วอนเมตตา
ทุกทิวา ฟ้ารุ่ง ทุกพรุ่งนี้
ขอคนดี เธอหวนกลับ รับขวัญหนา
จะคอยพี่ ทุกราตรี ทุกทิวา
ตักคอยท่า ที่อบอุ่น ให้หนุน..นอน
เฝ้าคอยนับ คืนวัน นั้นทอดถอน
หวลอาลัย ใจรัก อย่างอาวรณ์
ทุกคราวนอน ขอพร วอนเมตตา
ทุกทิวา ฟ้ารุ่ง ทุกพรุ่งนี้
ขอคนดี เธอหวนกลับ รับขวัญหนา
จะคอยพี่ ทุกราตรี ทุกทิวา
ตักคอยท่า ที่อบอุ่น ให้หนุน..นอน
ผู้หญิงดินๆ