พี่รักน้อง ปองจริง ใช่ลิงหลอก
หากกลิ้งกลอก วันใด ให้น้องเถือ
ถลกหนัง ฝังซ้ำ ย้ำด้วยเกลือ
วอนจงเชื่อ สักครั้ง นะบังอร (551)
อนาถนัก ประจักษ์แจ้ง ใช่แกล้งหนอ
พวกสอพลอ รอทั่ว หัวสลอน
ครั้นยามหมด อดอยาก เจ้าจากจร
พึงสังวร สอนให้รู้ พิศดูคน (552)
โอ้ไฉน ใครกัน รำพันพร่ำ
จะจดจำ นำรัก เป็นมรรคผล
ถึงลำบาก ยากไร้ ให้จำทน
ไยหน้ามน คนนี้ กลับลี้ไกล (553)
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
