ขอท้า ชะตา ฆ่าข้าเสีย
..เทโพ..
เจ็บชวด ปวดช้ำ ระกำนัก
ร้าวหนัก พักได้ ที่ใดหนอ
ผ่านคืน ฝืนนอน ฝันยังรอ
เพียงพอ ให้ข้า น้ำตาริน
ข้อท้า ฟ้ากว้าง มากางกั้น
เราพราก จากกัน นิจสิน
ร่ำร้อง เท่าใด ไม่ได้ยิน
บทโศก จนสิ้น คำประพันธ์
ชะตา เจ้ากล้า แกล้งข้าหรือ
แย้งรัก จากมือ เยาะหยามหยัน
สังหาร ให้ข้า ดับชีวัน
อาสัญ ล้มตาย กลายเป็นดิน
..เทโพ..
เจ็บชวด ปวดช้ำ ระกำนัก
ร้าวหนัก พักได้ ที่ใดหนอ
ผ่านคืน ฝืนนอน ฝันยังรอ
เพียงพอ ให้ข้า น้ำตาริน
ข้อท้า ฟ้ากว้าง มากางกั้น
เราพราก จากกัน นิจสิน
ร่ำร้อง เท่าใด ไม่ได้ยิน
บทโศก จนสิ้น คำประพันธ์
ชะตา เจ้ากล้า แกล้งข้าหรือ
แย้งรัก จากมือ เยาะหยามหยัน
สังหาร ให้ข้า ดับชีวัน
อาสัญ ล้มตาย กลายเป็นดิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
