...ฉันจะไม่ ท้อถอย แม้หงอยเหงา
จะทนเศร้า เคล้าพา น้ำตาร่วง
แสนโหยหา สาหัส รัดกลุมดวง
ยังคอยห่วง หน่วงใฝ่ ใจเฝ้ารอ...
...เป็นเพราะรัก ฉันจึง รำพึงเพ้อ
เพราะรักเธอ เผลอครวญ หวลไห้ขอ
โปรดคนดี ที่รัก มาพักคลอ
กลับมาสอย รักช่อ พะนอกานท์...
...มาด้วยจินต์ ผินฝัน ในวันใหม่
เชื่อมฤทัย ให้สนิท ชิดสมาน
พร้อมฝันร้อย ถ้อยรัก พิทักษ์กาล
ให้เนิ่นนาน ชั่วชีวี เถิด..ที่รัก...
รัตนาวดี
เขียนกลอนเศร้าไม่ถนัดใช้เวลานานเกิน..ตกสัมผัสอีกแหล่ว..
เขียนกลอนเศร้าไม่ถนัดใช้เวลานานเกิน..ตกสัมผัสอีกแหล่ว..
เพราะรักเป็นพลังช่วยสร้างฝัน
รักคือความ ผูกพัน อันแน่นหนัก
วันเวลาผ่านผัน ยังมั่นนัก
เมื่อใจภักดิ์ จึงพร้อม จะยอมรอ
แม้นยามนี้ เธอไกล ทำไหวหวั่น
ดวงใจฉัน รักมอบ ตอบเสนอ
รักไม่เลือน เตือนติด อยากชิดเธอ
มั่นเสมอ เพ้อพร่ำ ทุกค่ำเช้า
เฝ้ากังวล วุ่นวาย มิหน่ายแหนง
ไม่เคยแฝง รักลวง ดวงใจเหงา
ตลอดทั้ง ฤดี มิสร่างเซา
อยากมีเพียงสองเรา คอยเคล้าคลอ....
"สุนันยา"
รักคือความ ผูกพัน อันแน่นหนัก
วันเวลาผ่านผัน ยังมั่นนัก
เมื่อใจภักดิ์ จึงพร้อม จะยอมรอ
แม้นยามนี้ เธอไกล ทำไหวหวั่น
ดวงใจฉัน รักมอบ ตอบเสนอ
รักไม่เลือน เตือนติด อยากชิดเธอ
มั่นเสมอ เพ้อพร่ำ ทุกค่ำเช้า
เฝ้ากังวล วุ่นวาย มิหน่ายแหนง
ไม่เคยแฝง รักลวง ดวงใจเหงา
ตลอดทั้ง ฤดี มิสร่างเซา
อยากมีเพียงสองเรา คอยเคล้าคลอ....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
