ลมเอย จงพา ใจข้าหนี
จากความ โศกกี ที่เศร้าศัลย์
ระทม ตรมหนัก สักกี่วัน
ฟ้ากว้าง จงกัน มันออกไป
ไฟเอย จงผลาญ ความหวานหวาม
เผาเลีย ลุกลาม ความสดใส
เมื่อเจ้า ลืมรัก จักจากไกล
ขอจง เผาใจ ให้ข้าที
..
จึงบรรเลง เพลงสลดด้วยบทโศก
จะกู่ร้อง ก้องโลกไร้แสงสี
เทน้ำตา ทาทาบ บทกวี
ใช้เวลา สักกี่ปี จึงลืมลง
..เทโพ..
จากความ โศกกี ที่เศร้าศัลย์
ระทม ตรมหนัก สักกี่วัน
ฟ้ากว้าง จงกัน มันออกไป
ไฟเอย จงผลาญ ความหวานหวาม
เผาเลีย ลุกลาม ความสดใส
เมื่อเจ้า ลืมรัก จักจากไกล
ขอจง เผาใจ ให้ข้าที
..
จึงบรรเลง เพลงสลดด้วยบทโศก
จะกู่ร้อง ก้องโลกไร้แสงสี
เทน้ำตา ทาทาบ บทกวี
ใช้เวลา สักกี่ปี จึงลืมลง
..เทโพ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
