แสนห่วงหา อาวรณ์ นอนไม่หลับ
จึงนั่งจับ ปากกา มาขีดเขียน
เล่าความหลัง ครั้งเก่า เฝ้าวนเวียน
ใช้ความเพียร เขียนไป ส่งให้เธอ
เขียนทุกวัน จากจันทร์ ถึงอาทิตย์
ไม่เคยคิด เบื่อหน่าย คล้ายเพ้อเจ้อ
บางวันฉัน นั่งคอย ตาลอยเบลอ
เห็นชื่อเธอ ในบ้านกลอน ออนทุกวัน
รู้เวลา มาก่อน ออนตอนไหน
ทนรอได้ รอดี สุขขีฉัน
แม้ง่วงหงาว หาวนอน ขออ้อนพลัน
ไม่เคยหวิว ไหวหวั่น ฉันทนรอ
บางวันรอ จนสว่าง อ้างว้างจิต
คงหมดสิทธิ์ เป็นแน่ แท้ล่ะหนอ
จากสี่ทุ่ม ถึงตีห้า มานั่งรอ
ใจจดจ่อ ท้อนัก จักบ้าตาย
เป็นเรื่องราว ของฉัน ที่ผันผ่าน
คิดฟุ้งซ่าน ปานฤทัย จักไห้หาย
นั่งจ่อมจม คนเดียว แสนเปลี่ยวกาย
ด้วยมาดหมาย ชายที่ว่า จะเข้าใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
