และแล้ววันฟ้าบัญชา..ก็มาถึง
พิโรธขึ้งขึงค่า..หล้าสลัว
ครวญคำรามครามครองจนหมองมัว
ฉันเกรงกลัวใจคนจะโดนทัณฑ์
ถ้าเราต่างยกโทษพิโรธลด
อย่าประชดด้วยโทรฯที่โมหัน
แม้เสี้ยวหนึ่งของใจเยื่อใยกัน
ร่วมผูกพันกันต่อ...อย่าก่อกวน
หมายใจเธอ...ประสงค์ไม่ส่งดอก
ขายตั๋วออกปล่อยขาด..มิอาจหวน
ไม่ครอบครองปองรักสักขบวน
เราก็ควร..หันหลัง..แล้วสังวรณ์?
พยายาม โยงใย สานใจต่อ
ใจเฝ้ารอ รักเคยร้าว คราวครั้งก่อน
มาผูกชิด ติดใจ ไม่ไหวคลอน
แต่ใยย้อน หวลคิด ฝังจิตตรม
เมื่อเราสอง ต้องต่าง หม่นหมางจิต
หาคนผิด หรือถูกไม่ ใจจึงขม
รักครานี้ ลิขิตฟ้า พาระบม
ทุกวันตรม รอชะตา ฟ้าลงฑัณต์
คงต้องปล่อย เส้นสาย ใยบางเบา
รักสองเรา ผิดพลาด ขาดสบั้น
ดินกับฟ้า ค่ามิควร ล้วนต่างกัน
ต้องพลิกผัน แปรผวน ปั่นป่วนใจ
ใจเฝ้ารอ รักเคยร้าว คราวครั้งก่อน
มาผูกชิด ติดใจ ไม่ไหวคลอน
แต่ใยย้อน หวลคิด ฝังจิตตรม
เมื่อเราสอง ต้องต่าง หม่นหมางจิต
หาคนผิด หรือถูกไม่ ใจจึงขม
รักครานี้ ลิขิตฟ้า พาระบม
ทุกวันตรม รอชะตา ฟ้าลงฑัณต์
คงต้องปล่อย เส้นสาย ใยบางเบา
รักสองเรา ผิดพลาด ขาดสบั้น
ดินกับฟ้า ค่ามิควร ล้วนต่างกัน
ต้องพลิกผัน แปรผวน ปั่นป่วนใจ
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
