ถิ่นเชียงใหม่ แดนไกลทำ ช้ำดวงจิต
โปรดควรคิด ถึงทำไม ใครข่มเหง
เขาสลัดรัก น้องสลัดใจ อย่ากลัวเกรง
อยู่ให้ได้ ด้วยตนเอง มิพึ่งใคร
ริน....เป็นห่วง ดวงยิหวา นั่งตาค้าง
แสนอ้างว้าง อาวรณ์ นอนไม่ไหว
โปรดหักห้าม ดวงจินต์ ตัดสินใจ
เริ่มรักใหม่ เย็นฉ่ำ ชุ่มอุรา
พี่ยินดี เป็นยาม ตามเฝ้าน้อง
ถึงตีสอง ตีสาม ถามปัญหา
รับดูแล เลี้ยงดู ดวงสุดา
ยามนิทรา คงเป็นสุข ทุกคืนวัน
ความสุขใด ไหนเท่า เจ้ารักพี่
มิให้มี ทุกข์โศกเศร้า แสนสุขสันต์
เลิก...รำพัน ..ยันตีสาม ยามคู่กัน
ปู่...รินนั้น สุดมีโชค ในโลกของเรา......
ริน ดอนบูรพา
๔ มี.ค. ๕๕
โปรดควรคิด ถึงทำไม ใครข่มเหง
เขาสลัดรัก น้องสลัดใจ อย่ากลัวเกรง
อยู่ให้ได้ ด้วยตนเอง มิพึ่งใคร
ริน....เป็นห่วง ดวงยิหวา นั่งตาค้าง
แสนอ้างว้าง อาวรณ์ นอนไม่ไหว
โปรดหักห้าม ดวงจินต์ ตัดสินใจ
เริ่มรักใหม่ เย็นฉ่ำ ชุ่มอุรา
พี่ยินดี เป็นยาม ตามเฝ้าน้อง
ถึงตีสอง ตีสาม ถามปัญหา
รับดูแล เลี้ยงดู ดวงสุดา
ยามนิทรา คงเป็นสุข ทุกคืนวัน
ความสุขใด ไหนเท่า เจ้ารักพี่
มิให้มี ทุกข์โศกเศร้า แสนสุขสันต์
เลิก...รำพัน ..ยันตีสาม ยามคู่กัน
ปู่...รินนั้น สุดมีโชค ในโลกของเรา......
ริน ดอนบูรพา
๔ มี.ค. ๕๕