กว่าจะฟื้น คืนมา ในครานี้
ดวงฤดี ปี้ป่น เสียจนด้าน
เธอรู้ไหม มันแสน ทรมาน
จนฟุ้งซ่าน เกือบตาย เธอร้ายเกิน
พันทอง
ใจแตกร้าว ร้าวราญ ผลาญอุรา
ยากจะมา สานต่อ ก่อให้เหิน
ครองรักนาน หวานเกี้ยว เดี๋ยวก็เมิน
ใจบังเอิญ ไม่สนิท แม้ชิดกาย
ดุจดั่งแก้ว แคล้วร้าว คราวหยิบฉวย
มองไม่สวย เห็นรอย คล้อยเฉิดฉาย
หยิบใข้ไป ยิ่งใกล้ อันตราย
ระวังตาย อีกรอบ หมอบกว่าแมว(ติดพื้นแล้วติดพื้นอีก)
สิงขร
ยากจะมา สานต่อ ก่อให้เหิน
ครองรักนาน หวานเกี้ยว เดี๋ยวก็เมิน
ใจบังเอิญ ไม่สนิท แม้ชิดกาย
ดุจดั่งแก้ว แคล้วร้าว คราวหยิบฉวย
มองไม่สวย เห็นรอย คล้อยเฉิดฉาย
หยิบใข้ไป ยิ่งใกล้ อันตราย
ระวังตาย อีกรอบ หมอบกว่าแมว(ติดพื้นแล้วติดพื้นอีก)
สิงขร
แก้วที่ร้าว แหลกเหลว คล้ายเหวรัก
ตกลงชัก มักล่องไม่คล่องแคล่ว
เหมือนรักเรา เก่าหนัก ไปเสียแล้ว
จอดไม่แจว แววออก บอกว่าพอ
ถึงจะสาน สัมพันธ์ ต่อกันใหม่
คงเป็นไปไม่ได้ ใจชาหนอ
มันปี้ป่น ยับเยิน เกินพนอ
ขอสะกด คำว่าพอ ต่อนี้ไป
จะไม่ดื้อ ไม่รั้น ดึงดันอีก
จะขอหลีก เลี่ยงหลบ จบจนได้
เส้นใยใจ กั้นขวาง อยู่ข้างใน
เส้นฤทัย ขาดวิ่น สิ้นแล้วเออ
พันทอง