รอวันผ่าน ทหารกล้า นานห้าปี
โถป่านนี้ ปลดหรือยัง หรือยังอยู่
จะเป็นตาย ร้ายดี ก็ไม่รู้
รอข่าวดู ก็เงียบหาย เหมือนตายจาก
พี่เคยบอก รักมั่น ให้ขันติ
ขออย่าริ รักใหม่ทำ-ใจลำบาก
น้องแนวหลัง ห่วงใย ทหารไทยมาก
จึงขอฝาก จดหมายใจ ไปอีกที
โถป่านนี้ ปลดหรือยัง หรือยังอยู่
จะเป็นตาย ร้ายดี ก็ไม่รู้
รอข่าวดู ก็เงียบหาย เหมือนตายจาก
พี่เคยบอก รักมั่น ให้ขันติ
ขออย่าริ รักใหม่ทำ-ใจลำบาก
น้องแนวหลัง ห่วงใย ทหารไทยมาก
จึงขอฝาก จดหมายใจ ไปอีกที
(โบราน โทรศัพท์ก็มีไม่ใช้)
ผู้หญิงดินๆ
โอ้อนาถคลาดเคลื่อนสะเทือนรัก
รอยสลักปักให้ใจอิตถี
พะวงหวังฟังข่าวคราวสามี
พ่อตัวดีหายไปไม่เหลือรอย
คงหารู้ผู้บ่าวมีสาวอื่น
ทุกค่ำคืนซึมเซานั่งเหงาหงอย
คอยแต่เขาคอยเล่าเฝ้าแต่คอย
แม่นวลน้อยสร้อยโศกวิโยกตรม
จงตัดใจเถิดหนามารศรี
ลืมสักทีแก้วตาระอาขม
ปล่อยวางเขาเคล้าไปกับสายลม
เลิกจอมจมปล่อยใจเริ่มใหม่เทอญ
(อีกนี๊ดๆๆนะคะ)
รอนานเนิ่น เกินกว่า ห้าสิบปี
ทหารรุ่นพี่ เจอพบ สบบังเอิญ
เลย เอิ้ลถาม ออกไป ใยห่างเหิน
พร้อมเชื้อเชิญ เข้าบ้านก่อน ผ่อนกายา
แล้วเรียบเรียง เคียงมอง เลยลองถาม
ก็ได้ความ พี่ดุลย์นี้ หลบหนีหน้า
ไปมีเมีย และลูกน้อย เจ้ากลอยตา
ตั้งแต่ห้า สิบปีก่อน ให้ย้อนหลัง
ว่าแล้วใย ทำไม ไม่ติดต่อ
ปล่อยให้รอ ทุกเช้าค่ำ จำใจฝัง
นึกแล้วท้อ น้ำตาคลอ พอหรือยัง
น้ำตาหลั่ง น้ำใจชาย ร้ายเหลือทน
จะไม่ขอ เจอหน้า ในชาตินี้
ทุกข์ชีวี สุดช้ำ ระกำหม่น
ไปโดดผา สูงชัน ให้มันพ้น
ขอหลีกคน หลายใจ ตายจากลา
ทหารรุ่นพี่ เจอพบ สบบังเอิญ
เลย เอิ้ลถาม ออกไป ใยห่างเหิน
พร้อมเชื้อเชิญ เข้าบ้านก่อน ผ่อนกายา
แล้วเรียบเรียง เคียงมอง เลยลองถาม
ก็ได้ความ พี่ดุลย์นี้ หลบหนีหน้า
ไปมีเมีย และลูกน้อย เจ้ากลอยตา
ตั้งแต่ห้า สิบปีก่อน ให้ย้อนหลัง
ว่าแล้วใย ทำไม ไม่ติดต่อ
ปล่อยให้รอ ทุกเช้าค่ำ จำใจฝัง
นึกแล้วท้อ น้ำตาคลอ พอหรือยัง
น้ำตาหลั่ง น้ำใจชาย ร้ายเหลือทน
จะไม่ขอ เจอหน้า ในชาตินี้
ทุกข์ชีวี สุดช้ำ ระกำหม่น
ไปโดดผา สูงชัน ให้มันพ้น
ขอหลีกคน หลายใจ ตายจากลา
ผู้หญิงดิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
