มีชีวิต...เพื่ออะไร
หากจุดหมาย ปลายทาง ต้องร้างไร้
คนเคยรัก เคยหวัง พลันจากไกล
สิ่งสุดท้าย ได้รับ คงเกินทน
ไม่อยากให้ มาถึง ซึ่งวันนั้น
คิดแล้วหวั่น พลั่นใจ ให้สับสน
ชีวิตคง ไร้สุข เกินทุกข์ทน
คนเดนคน อย่างฉันนั้น มันขมขื่น
วันนี้เธอ อาจเผลอใจ เพราะไหวอ่อน
สักวันย้อน มองกลับ เหมือนหลับตื่น
อาจหวลคิด ขึ้นได้ คงไม่ฝืน
รักที่ชื่น คงช้ำ เกินพร่ำวอน
เพราะชีวิต เราต่างกัน ฝันลอยหลุด
รักสดุด หยุดพัก หักใจถอน
ไปเถอะนะ ขอไปดี อย่าอาวรณ์
ขอจากจร เพราะเราจน คนต่างกัน
หากจุดหมาย ปลายทาง ต้องร้างไร้
คนเคยรัก เคยหวัง พลันจากไกล
สิ่งสุดท้าย ได้รับ คงเกินทน
ไม่อยากให้ มาถึง ซึ่งวันนั้น
คิดแล้วหวั่น พลั่นใจ ให้สับสน
ชีวิตคง ไร้สุข เกินทุกข์ทน
คนเดนคน อย่างฉันนั้น มันขมขื่น
วันนี้เธอ อาจเผลอใจ เพราะไหวอ่อน
สักวันย้อน มองกลับ เหมือนหลับตื่น
อาจหวลคิด ขึ้นได้ คงไม่ฝืน
รักที่ชื่น คงช้ำ เกินพร่ำวอน
เพราะชีวิต เราต่างกัน ฝันลอยหลุด
รักสดุด หยุดพัก หักใจถอน
ไปเถอะนะ ขอไปดี อย่าอาวรณ์
ขอจากจร เพราะเราจน คนต่างกัน
ผู้หญิงดินๆ
หากรักจริง ยิ่งใหญ่ เกินใฝ่คิด
ด้วยรักฤทธิ์ พิษภักดิ์ เกินผลักผัน
ดุจดาวเดือน เกลื่อนฟ้า วิลาวัณย์
จับคู่จันทร์ มั่นสนิท เหมือนจิตปอง
ความเรรวน ชวนชัก ให้รักชืด
จนจางจืด ใจจินต์ สิ้นแตกสอง
ความรักนั้น พลันแน่ แค่สำรอง
ใช่คู่ครอง มองต่าง แยกทางไป.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ด้วยรักฤทธิ์ พิษภักดิ์ เกินผลักผัน
ดุจดาวเดือน เกลื่อนฟ้า วิลาวัณย์
จับคู่จันทร์ มั่นสนิท เหมือนจิตปอง
ความเรรวน ชวนชัก ให้รักชืด
จนจางจืด ใจจินต์ สิ้นแตกสอง
ความรักนั้น พลันแน่ แค่สำรอง
ใช่คู่ครอง มองต่าง แยกทางไป.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
