"ปาก"
....ปากอยู่ไหนใจอยู่นั้น....นั่นว่าเยี่ยม
ปากรู้เจียม ใจรู้จำ น้ำคำจ่าย
หากยุ,หยอก,หลอก,เล่ห์เทน้ำลาย
บทสุดท้าย กลายเป็นหอก ยอกอกตน
เอ่ยวาทะ วาที มีสำนึก
ปากรู้สึกใจรู้เจตน์..ชัดเหตุผล
ศัพท์สลวยสวยซึ้งถึงกมล
พันหมื่นหนใคร่เห็นเป็นสำคัญ
....ปากมันดึงจึงกระเดียดเสียดแสลง
ตีแตลงแปลงหมายกลายผกผัน
ปากต่อปากวุ่นวายหลายโจษจัน
เรื่องขี้ไก่กลายแปรผันเป็นจานบิน...
....พูดโตกตากสากกะเบือยันเรือรบ
ถ้าไม่กลบเลือดปากไม่อยากสิ้น
พูดเสียหายหลายคราไม่ชาชิน
ลากขึ้นฟ้าพาดิ่งดิน..สิ้นกันไป
....พูดคำหว่านหวานหูรู้เหมาะสม
หวานคำลมอมลวงคงไม่ไหว
ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเสร็จสมใจ
แต่ความจริงเผยเมื่อไหร่...ไม่คุ้มกัน
....ความกล่าวไว้"เมื่อเงินพูด ความจริงเงียบ"
มองเปรียบเทียบก็เห็นจริงยิ่งน่าขัน
แม้นตงฉิน.สินเสียเปรียบก็เงียบงัน
ปิดปกกันด้วยคำเท็จเล็ดคำลวง....
...."ปากว่ามือทำ"แบบนี้หนา ว่ายอดเยี่ยม
คือไม่เทียมเลี่ยมอุบายให้ตะขวง
คือคนแท้นอกใสในบ่กลวง
และไม่หน่วงถ่วงตนให้ดิ้นตาย....
....พูดดูดี พระชี้ช่อง ต้องดูจิต
พูดดูร้าย ท่านบอกคิด พิจความหมาย
วาทะดี..อาจชี้นำ ทำวุ่นวาย
วาทีร้ายอาจค้ำใจให้ไม่จน...
....สักมีปากอยากจะพูดก็พูดได้
รู้บ้างไหม..น้ำคำ..นำส่งผล
พูดน้อยๆต่อยแน่นๆไม่แคลนคน
พูดเหมือนคน ใจคล้ายพระ จะดีเอย
"บอม ซอง ดุ๊ก"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
