โอ้เมืองไทย ใหญ่อุดม ซึ่งสมบัติ
สี่ปีนัด จัดครั้ง ดั่งเซ่นผี
ร่วมก่อการ ผลาญสิ้น กินของดี
ไร้ปรานี มีเพียง มุ่งเลี้ยงตน
ประมูลตัว วัวควาย คล้ายคล้ายสัตว์
แล้วผูกมัด จัดสั่ง เพื่อหวังผล
น่าสมเพช เวทนา หมดค่าคน
ดั่งถูกสน ตะพาย เช่นควายพี
รวบรวมเหล่า เผ่าพันธุ์ กระสันจิต
ร่วมลิขิต ผิดเพี้ยน เปลี่ยนวิถี
ไร้สำนึก ตรึกตรอง มองชั่วดี
หวังอิ่มหมี พลีชาติ เพื่ออาตมา
ได้เพียงแต่ แค่คิด แล้วจิตหาย
ต้องวอดวาย มลายพลัน ด้วยตัณหา
ให้คะนึง ถึงวงศ์วาน เพิ่งคลานมา
โอ้น้ำตา คลาคลั่ง ไหลหลั่งนอง .../
บูรพาท่าพระจันทร์