ให้โอกาส
มุมมองผมคิดต่างจากบางท่าน
หญิงสะคราญผ่านมาหน้าสวยใส
ชายชาตรีมีมาด องอาจใด
เรื่องหัวใจใช่ว่าน่าพาที
ตัวเป็นหญิงสิ่งสวยสำรวยร่าง
แต่หนทางความรักจักผิดที่
อันชายหนุ่มมาดแมนถึงแม้นมี
แต่เธอนี้ควงสาวคราหนาวใจ
เป็นสิทธิเสรีสตรีนั้น
อย่าว่ากันเธอเสีย เสียเมื่อไหร่
แค่รักหญิงด้วยสิทธิ์ผิดกฎใคร
หรือสงสัยครั้งก่อนมิเคยเจอ
บางทีชายเจ้าชู้บ้างรู้มาก
เธอเลยอยากหลบตัวกลัวพลั้งเผลอ
หาเพศเดียวกันรักจักบำเรอ
ปล่อยหนุ่มเพ้อหญิงร้ายไม่ชอบชาย
พูดถึงชายชอบชายหลายคนทัก
ดูเสียศักดิ์เสียทั้งเกียรติทั้งหลาย
มิเคยเห็นเป็นมาครั้งตายาย
ช่างน่าอายอดสูมิรู้ตัว
แต่ค่าของหัวใจใครกำหนด
มิมีลดมีเปลี่ยนให้เวียนหัว
ดวงหนึ่งหนึ่งแผ่กว้างอย่างใบบัว
คอยรับขั้วความสุขจากทุกคน
ชายใจหญิงชอบชายก็หลายผู้
ชายใจชายคนรู้อยู่ทุกหน
ว่าชอบชายด้วยกันปันกมล
มิเป็นผลผิดเพี้ยนหรือเปลี่ยนไป
แต่เขาชอบที่จักรักเพศพ่อ
คนเลยส่อหืดจับรับไม่ไหว
น่าอุบาทว์ขาดหลักมักคิดไกล
มีที่ไหนใครเริ่มจากเดิมที
ทั้งหมดนี้หากลองมองแง่บวก
ต้องแบ่งพวกเพศใหม่ให้สุขี
ตุ๊ด,กระเทย, เกย์ทั้งหลายหญิง,ชายมี
หรือเลสเบี้ยน ทอม,ดี้ วิถีชน
คนเหล่านี้จะได้ใช้ชีวิต
อย่างไม่ผิดอัตคัดเหมือนสัตว์ขน
เพศอะไรใจนั้นมันเป็นคน
อยู่ปะปนด้วยกันสีสันเอย
หญิงสะคราญผ่านมาหน้าสวยใส
ชายชาตรีมีมาด องอาจใด
เรื่องหัวใจใช่ว่าน่าพาที
ตัวเป็นหญิงสิ่งสวยสำรวยร่าง
แต่หนทางความรักจักผิดที่
อันชายหนุ่มมาดแมนถึงแม้นมี
แต่เธอนี้ควงสาวคราหนาวใจ
เป็นสิทธิเสรีสตรีนั้น
อย่าว่ากันเธอเสีย เสียเมื่อไหร่
แค่รักหญิงด้วยสิทธิ์ผิดกฎใคร
หรือสงสัยครั้งก่อนมิเคยเจอ
บางทีชายเจ้าชู้บ้างรู้มาก
เธอเลยอยากหลบตัวกลัวพลั้งเผลอ
หาเพศเดียวกันรักจักบำเรอ
ปล่อยหนุ่มเพ้อหญิงร้ายไม่ชอบชาย
พูดถึงชายชอบชายหลายคนทัก
ดูเสียศักดิ์เสียทั้งเกียรติทั้งหลาย
มิเคยเห็นเป็นมาครั้งตายาย
ช่างน่าอายอดสูมิรู้ตัว
แต่ค่าของหัวใจใครกำหนด
มิมีลดมีเปลี่ยนให้เวียนหัว
ดวงหนึ่งหนึ่งแผ่กว้างอย่างใบบัว
คอยรับขั้วความสุขจากทุกคน
ชายใจหญิงชอบชายก็หลายผู้
ชายใจชายคนรู้อยู่ทุกหน
ว่าชอบชายด้วยกันปันกมล
มิเป็นผลผิดเพี้ยนหรือเปลี่ยนไป
แต่เขาชอบที่จักรักเพศพ่อ
คนเลยส่อหืดจับรับไม่ไหว
น่าอุบาทว์ขาดหลักมักคิดไกล
มีที่ไหนใครเริ่มจากเดิมที
ทั้งหมดนี้หากลองมองแง่บวก
ต้องแบ่งพวกเพศใหม่ให้สุขี
ตุ๊ด,กระเทย, เกย์ทั้งหลายหญิง,ชายมี
หรือเลสเบี้ยน ทอม,ดี้ วิถีชน
คนเหล่านี้จะได้ใช้ชีวิต
อย่างไม่ผิดอัตคัดเหมือนสัตว์ขน
เพศอะไรใจนั้นมันเป็นคน
อยู่ปะปนด้วยกันสีสันเอย
บัณฑิตเมืองสิงห์