ขึ้นตามทางค่าฉันนั้นเพียงศูนย์
เธอดอกดินค่ามีทวีคูณ
คนเทิดทูนกลั่นทำยาค่านับพัน
รักและเลือกเทือกเขาเท่าแผ่นฟ้า
เพียงดอกหญ้าไร้คนสนใจฉัน
มิคิดหลงเหลิงฟ้า..ป่าปูนนั้น
กลัวสักวัน...คนย่ำทำร้ายใจ
---สะเลเต---
เธอดอกฟ้า ค่ามาก หากให้เปรียบ
ไยเลาะเลียบ ลงด้อย ทำน้อยค่า
คนจะดี มีได้ ใช่หน้าตา ( เอ๊ย..ขอแก้เป็นเงินตรา )
อย่าอ่อนล้า ลิดรอน จงผ่อนปลง
วัดค่าใคร เธอใช้ สิ่งใดวัด
แล้วที่จัด ตนต่ำ ใครนำหลง
ตัวพี่จ้อง มองอิง พูดจริงตรง
เธอนั่นหงส์ หาใช่ หุ่นไล่กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
