เธอกับฉัน สรรค์สร้าง เส้นทางรัก
สู้ทอถัก สลักเริ่ม เติมจากศูนย์
จากเล็กน้อย ค่อยเสริม จนเพิ่มพูน
เจิดจำรูญ คูณทวี ฤดีดล
ปราสาททราย สลายยุ่ย เป็นผุยผง
จิตต์จำนง หลงเร่ สู่เวหน
เสียดายนัก รักถนอม สู้ยอมทน
แม้ดิ้นรน จนจำ มินำพา
ฤๅน้ำใจ ให้จืด จางชืดรส
สิ้นไปหมด สลดซึ้ง ถึงตัณหา
พ่ายน้ำคำ พร่ำฉล มนต์มายา
ความหวานลา ซาสร่าง จึงร้างจร
หากวันใด ไร้ค่า ตัณหาสิ้น
ไร้ถึงลิ้น กลิ่นรส หมดเกสร
ภมรหนี ลี้พราก จากบังอร
คงต้องนอน ร้อนกาย ตายทั้งเป็น.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
