สะดุ้งตื่น..คืนฝัน..ท่ามควันหมอก
นึกไม่ออก..จะไปต่อ..หรือรอกลับ
แว่วยินเสียง..เคียงสอง..เธอรองรับ
ดั่งครึ่งหลับ..ครึ่งลวง..ของดวงใจ
จิตสำนึก..ลึกต่ำ..เคยด่ำดื่ม
หมายจะลืม..คืนคง..เลิกหลงไหล
เมื่อเธอพอ..มีเวลา..ให้อาลัย
มอบอภัย..ฉับพลัน..ช่างรัญจวน
กี่หนห่าง..บ่ายเบี่ยง..ตามเคียงคู่
แล้วหดหู่..หายลับ..นับไม่ถ้วน
พบสาส์นศัพย์..กลับกลอก..หลอกสำนวน
รู้ไม่ควร..เดินตาม..ยามวิกาล
เกิดแต่กรรม..ท่ามสงบ..ประสบหลับ
เอาจิตจับ..ไม่อยู่..เสียงกู่หวาน
สุดทานทน..ต้องมนตรา..ทิวาวาร
หมอกบันดาล..มืดมน..ยังทนเดิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
