ยังพอมีเวลา
.....
ย่อมมีเวลาเพื่อการจากเสมอ
แม้ในยามพลั้งเผลอ ยามเหนื่อยอ่อน
การเดินทางบางครั้ง ดั่งละคร
เมื่อถึงตอนต้องจบ หลบทบทวน
.....
เพียงทำความเข้าใจ ในคืนเหงา
ความผูกพันเหมือนเก่า เราไม่หวน
ลมหายใจไหวร่ำ เกินคร่ำครวญ
ทั้งหมดล้วนหมองมัว จากตัวเอง
.....
อาจเหลือสิ่งดีงาม ไว้ถามถึง
ใครคนหนึ่งทานทน ว่าตนเก่ง
สิ้นไปแล้วความรัก! ใจนักเลง
อารมณ์นิ่งกริ่งเกรง วังเวงนัก!
.....
ยังนั่งมองขอบฟ้า เวลาดึก
ปล่อยใจนึกถึงกัน วันหน่วงหนัก
เพียงข้ามคืนฝันร้าย มาทายทัก
ถอนโค่น! ความรัก สะบักสะบอม
.....
ถามเธอด้วยแววตา เบื้องหน้านั้น
ต่างความฝันต่างยืน ค่ำคืนกล่อม
ในครั้งที่ระทม ใจตรมตรอม
เราจะยอมรับมัน ได้วันใด?
.....
ยังพอมีเวลา กลับมาทัก
ก่อนที่จะแตกหัก! ความหวั่นไหว
ก่อนที่จะเสียดาย การหายไป
ก่อนที่ใครคนนั้น ไม่หวนคืน…!!
.....
ภาพจาก 2how.com
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
