ชื่อกลอน : ฝันเคียงเพียงรอ
ผู้แต่ง : navee
ผู้แต่ง : navee
เมฆทะมึนก่อตัวทั่วขุนเขา
เพียงแสงเงาแต้มพรายทั้งชายป่า
ละอองฝนรินผสมเมื่อลมพา
กล่อมวนาที่สงบให้ซบนอน
เป็นคืนที่เหน็บหนาวร้าวในอก
แว่วเสียงนกกลางคืนสะอื้นอ้อน
มันคงเหงาชีวาคราจากจร
เมื่อแรมรอนกลางป่าว้าเหว่ทรวง
คงเหมือนเราร่อนเรซัดเซบ้าน
นานแสนนานที่ไร้ใครห่วงหวง
ป่านนี้เธออยู่ไหนมีใครควง
วันคืนล่วงคราใดใจยิ่งตรม
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายกลางไพรพฤกษ์
ยามที่นึกถึงเขาเศร้าขื่นขม
เคยฝันว่าจะอยู่เคียงคู่ชม
กลัวรักล่มสลายเมื่อไกลกัน
คนอยู่ป่าอ้างว้างห่างคนรัก
หวั่นเกรงจักเหงากมลบนทางฝัน
หากว่าเธอยังรอขอฝ่าฟัน
จะเก็บดาวดวงนั้นกำนัลเธอ
navee
เพียงแสงเงาแต้มพรายทั้งชายป่า
ละอองฝนรินผสมเมื่อลมพา
กล่อมวนาที่สงบให้ซบนอน
เป็นคืนที่เหน็บหนาวร้าวในอก
แว่วเสียงนกกลางคืนสะอื้นอ้อน
มันคงเหงาชีวาคราจากจร
เมื่อแรมรอนกลางป่าว้าเหว่ทรวง
คงเหมือนเราร่อนเรซัดเซบ้าน
นานแสนนานที่ไร้ใครห่วงหวง
ป่านนี้เธออยู่ไหนมีใครควง
วันคืนล่วงคราใดใจยิ่งตรม
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายกลางไพรพฤกษ์
ยามที่นึกถึงเขาเศร้าขื่นขม
เคยฝันว่าจะอยู่เคียงคู่ชม
กลัวรักล่มสลายเมื่อไกลกัน
คนอยู่ป่าอ้างว้างห่างคนรัก
หวั่นเกรงจักเหงากมลบนทางฝัน
หากว่าเธอยังรอขอฝ่าฟัน
จะเก็บดาวดวงนั้นกำนัลเธอ
navee