พวกผู้ชายพายเรือเชื่อไม่ได้
ถามหาความจริงใจไม่ตระหนัก
มีแต่คนปากหวานหว่านคำรัก
พอสักพักหายหัวไร้ตัวตัวตน
ลิ้นตวัดถึงหูดูก็เห็น
หญิงลำเค็ญฤดีกี่ห่าฝน
ก็เพียงคอหยักหยักศักดิ์ว่าคน
หากหนีพ้นชีวิตหมดสิทธิ์ตรม
--natcha--
ถามหาความจริงใจไม่ตระหนัก
มีแต่คนปากหวานหว่านคำรัก
พอสักพักหายหัวไร้ตัวตัวตน
ลิ้นตวัดถึงหูดูก็เห็น
หญิงลำเค็ญฤดีกี่ห่าฝน
ก็เพียงคอหยักหยักศักดิ์ว่าคน
หากหนีพ้นชีวิตหมดสิทธิ์ตรม
--natcha--
คนผู้ชายรูปหล่อพอเชื่อได้
ปู่...จริงใจเป็นผู้ใหญ่ได้เหมาะสม
มิเคยพูดปากหวานหว่านคำชม
ให้ใครต้องตรอมตรมอยู่เดียวดาย
เคยรักหญิงจริงจังยังอกหัก
ถูกผู้หญิงตัดรักเกือบเสียหาย
จึงคิดสั้นสับสนจนวุ่นวาย
หญิงใจร้ายใจดำทำลงคอ
ขอตัดขาดชาตินี้ไม่เกี่ยวข้อง
แม้นนวลน้องณัชชาตามมาง้อ
ขอสาปส่งลงอเวจีแค่นี้พอ
ปู่...ริน... "ขอชาติหน้าอย่าพบกัน"
ริน ดอนบูรพา
๒๙ ก.พ. ๕๕
ปู่...จริงใจเป็นผู้ใหญ่ได้เหมาะสม
มิเคยพูดปากหวานหว่านคำชม
ให้ใครต้องตรอมตรมอยู่เดียวดาย
เคยรักหญิงจริงจังยังอกหัก
ถูกผู้หญิงตัดรักเกือบเสียหาย
จึงคิดสั้นสับสนจนวุ่นวาย
หญิงใจร้ายใจดำทำลงคอ
ขอตัดขาดชาตินี้ไม่เกี่ยวข้อง
แม้นนวลน้องณัชชาตามมาง้อ
ขอสาปส่งลงอเวจีแค่นี้พอ
ปู่...ริน... "ขอชาติหน้าอย่าพบกัน"
ริน ดอนบูรพา
๒๙ ก.พ. ๕๕