ถึงแม้ไม่ มีเธอ ฉันอยู่ได้
มิเป็นไร ไม่ต้อง มาคอยห่วง
คนไร้ใจ อย่างเธอ เผลอไปควง
น้ำตาร่วง เปล่าเปล่า เศร้าฤทัย
ตอนจีบฉัน ใหม่ใหม่ บอกใด้หมด
ซื้อทั้งรถ ทั้งสร้อย ของน้อยใหญ่
โทรมาถาม ตามตลอด พรอดความใน
แสนรักใคร่ หวงห่วง ทุกช่วงกาล
สองปีผ่าน จากหวาน พาลเป็นขม
ฉันนอนซม เป็นไข้ ไม่เคยขาน
โทรไปหา กลับบอก น่ารำคาญ
สุดจะทาน ทนไหว ไยเธอทำ
จะขอจด ขอจำ เรื่องทั้งหมด
ไม่โป้ปด งดอภัย คนใจต่ำ
ขอสาปส่ง ตรงนี้ ที่เคยช้ำ
สิ่งเธอทำ ย้ำชัด ตัดขาดไป
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
