ความยากจน ข้นแค้น แสนสาหัส
เจ้าจึงตัด ต้นไม้ ใกล้หุบเขา
ทั้งต้นเล็ก ต้นใหญ่ ไม้หนักเบา
เลื่อยเป็นเสา เผาเป็นถ่าน รานเป็นฟืน
บ้างจุดไฟ ไหม้สิ้น เหลือดินซาก
ด้วยความอยาก ผักหวาน ยอดบานรื่น
เถ้าถมทับ อับสปอร์ รอวันคืน
น้ำชุ่มชื้น เกิดเม็ด เห็ดถอบกลม
เห็นผักหวาน เห็ดถอบ คนชอบซื้อ
สองสามมื้อ เบื่อแย่ มันแก่ขม
เงินที่ขาย จ่ายไป พร้อมสายลม
หมอกควันรม มืดดำ อำทั่วเมือง
โรคทางเดิน หายใจ จามไออืด
โรคหอบหืด อันตราย ใช้สายเครื่อง
ตาปวดแปลบ แสบคัน กันเนืองเนือง
รัฐหมดเปลือง รักษา หยูกยาคน
ขึ้นไปเหนือ เมื่อวาน ได้พานพบ
ตลอดวัน ควันตลบ กลบถนน
ขับรถช้า ขวาเลี้ยว กลัวเฉี่ยวชน
ต้องมีฝน ชะล้าง จะสร่างซา
หวังเงินบัตร ปัจจัย ไม่รู้คิด
ว่าชีวิต พืชสัตว์ ถูกตัดฆ่า
ไหม้ซ้ำซาก หากเยือน เดือนกุมภา
อนิจจา...นี่หรือ คือ.มนุษย์!
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
