แว่วเสียงระนาด....รัวระบัด
เหมือนจะกรีดความช้ำ..ย้ำให้ชัด...รอยห่วงหา
ณ ตรงนี้...เคยมีเธอเสมอมา
หากสายลมแห่งกาลเวลา...ได้พัดพาเราจากกัน
รออยู่ตรงนี้....ที่เก่า
กับภาพความเป็นเรา...เช่นวันนั้น
ขอเพียงสักครั้ง..ที่เธอคิดถึงมัน
แม้เป็นเพียงหลับฝัน...ฉันก็ยินดี
เปิดขิมบรรเลง....เพลงนางครวญ
ล่องลอยฝากสายลมหวล...ถึงเธอคนนี้
หากได้ยินเพียงครั้ง...ได้โปรดรับรู้บ้าง..ว่าใจที่มี
ยังจำทุกเสียงดนตรี...ในช่วงเวลาที่ดี...ของเรา
เหมือนจะกรีดความช้ำ..ย้ำให้ชัด...รอยห่วงหา
ณ ตรงนี้...เคยมีเธอเสมอมา
หากสายลมแห่งกาลเวลา...ได้พัดพาเราจากกัน
รออยู่ตรงนี้....ที่เก่า
กับภาพความเป็นเรา...เช่นวันนั้น
ขอเพียงสักครั้ง..ที่เธอคิดถึงมัน
แม้เป็นเพียงหลับฝัน...ฉันก็ยินดี
เปิดขิมบรรเลง....เพลงนางครวญ
ล่องลอยฝากสายลมหวล...ถึงเธอคนนี้
หากได้ยินเพียงครั้ง...ได้โปรดรับรู้บ้าง..ว่าใจที่มี
ยังจำทุกเสียงดนตรี...ในช่วงเวลาที่ดี...ของเรา
เอ-มิ-กา
ขออนุญาตต่อนะคะ..อาจไม่เข้ากับเจ้าของกระทู้ตรงที่ระนาดบรรเลงกับขิมไม่ใช่ซอ
แต่เพราะเสียงระนาดที่ฟังแล้วมีความสุขที่สุดที่เคยได้ยินคือระนาดที่ล้อกับเสียงขิม....เพลงลาวดวงเดือนค่ะ
นับตั้งแต่ไม่ได้เล่นคู่กับระนาด ก็ไม่เคยเล่นเพลงลาวดวงเดือนอีกเลย
เพราะรู้สึกว่า...เล่นยังไงก็ไม่เพราะ...ส่วนเพลงที่ชอบเล่นที่สุดคือนางครวญค่ะ
แต่เพราะเสียงระนาดที่ฟังแล้วมีความสุขที่สุดที่เคยได้ยินคือระนาดที่ล้อกับเสียงขิม....เพลงลาวดวงเดือนค่ะ
นับตั้งแต่ไม่ได้เล่นคู่กับระนาด ก็ไม่เคยเล่นเพลงลาวดวงเดือนอีกเลย
เพราะรู้สึกว่า...เล่นยังไงก็ไม่เพราะ...ส่วนเพลงที่ชอบเล่นที่สุดคือนางครวญค่ะ
แว่วเพลงครวญ นวลร้อง ด้วยหมองหมาง
ถูกทิ้งร้าง ห่างไกล ฤทัยเหงา
คงระกำ ช้ำใจ ให้ซึมเซา
มีความเศร้า เคล้าคลอ พะนอแทน
เช่นอกเรา เปล่าไฉน ขาดไออุ่น
เคยกลิ่นกรุ่น อวลหอม พะยอมแสน
บัดนี้ร้าง ห่างกลิ่น ทั้งดินแดน
หากว่าแม้น แค้นใคร ไยชังกัน
.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
