ชื่อบทกลอน : ต่อลมหายใจให้ฉันได้ไหม?
ผู้แต่ง : บัณฑิตเมืองสิงห์
ชายคนหนึ่งนอนนิ่งทิ้งเรือนร่าง
อยู่ท่ามกลางฝูงชนอลหม่าน
เหลือชีวิตบนโลกอีกไม่นาน
ก่อนวายปราณภาพผุดสุดจักทน
เป็นภาพเก่าวันวานที่ผ่านมา
ทั่วใบหน้าหดหู่ดูหมองหม่น
หน้าผากซีดจืดจางอย่างระคน
อยากให้พ้นภาพหลอนก่อนสิ้นใจ
ภาพผุดขึ้นเป็นหญิงชราภาพ
น้ำตาอาบสองข้างดุจธารใส
ตนเองยืนดุด่าว่าเพียงไร
เขาก็ไม่โต้ตอบมอบน้ำตา
อีกภาพหนึ่งเป็นชายสูงอายุ
คงประลุเจ็บสิบแปดสิบกว่า
ถือไม้เท้ายันพื้นเดินผ่านมา
ตนต่อยหน้าท้าตีเตะไม่ยั้ง
เสี้ยวเวลาสุดท้ายก่อนลาโลก
ร่ำวิโยคโศกเศร้านึกย้อนหลัง
แม่ห้ามแข่งรถเล่นมันน่าชัง
พ่อก็สั่งห้ามฉวยเอารถไป
แต่ตนนั้นมันทรามเกินห้ามอยู่
รั้นพ่อแม่ทั้งคู่มีที่ไหน
จึงต้องนอนล่างล้อมอเตอร์ไซค์
กลางแสงไฟต่อหน้ามหาชน
ผู้แต่ง : บัณฑิตเมืองสิงห์
ชายคนหนึ่งนอนนิ่งทิ้งเรือนร่าง
อยู่ท่ามกลางฝูงชนอลหม่าน
เหลือชีวิตบนโลกอีกไม่นาน
ก่อนวายปราณภาพผุดสุดจักทน
เป็นภาพเก่าวันวานที่ผ่านมา
ทั่วใบหน้าหดหู่ดูหมองหม่น
หน้าผากซีดจืดจางอย่างระคน
อยากให้พ้นภาพหลอนก่อนสิ้นใจ
ภาพผุดขึ้นเป็นหญิงชราภาพ
น้ำตาอาบสองข้างดุจธารใส
ตนเองยืนดุด่าว่าเพียงไร
เขาก็ไม่โต้ตอบมอบน้ำตา
อีกภาพหนึ่งเป็นชายสูงอายุ
คงประลุเจ็บสิบแปดสิบกว่า
ถือไม้เท้ายันพื้นเดินผ่านมา
ตนต่อยหน้าท้าตีเตะไม่ยั้ง
เสี้ยวเวลาสุดท้ายก่อนลาโลก
ร่ำวิโยคโศกเศร้านึกย้อนหลัง
แม่ห้ามแข่งรถเล่นมันน่าชัง
พ่อก็สั่งห้ามฉวยเอารถไป
แต่ตนนั้นมันทรามเกินห้ามอยู่
รั้นพ่อแม่ทั้งคู่มีที่ไหน
จึงต้องนอนล่างล้อมอเตอร์ไซค์
กลางแสงไฟต่อหน้ามหาชน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
