.jpg)
มิรู้ว่าลมอะไร..พัดเรา..ให้เจอกัน
ชั่งเป็นวัน...มีความสุข..ยิ่งนักหนา
ริเริ่มรัก...แรกพบ..เมื่อสบตา
เป็นบุญญา...ที่เรา..ได้เจอกัน
จวนวันนี้...ตรงจุดนี้..ที่เคยรัก
กลับปรปัก..วกวน..เปลียนผัน
เป็นรอยร้าว..ปริบาง..ถึงทางตัน
หัวอกฉัน...มันเจ็บช้ำ..โรยรา
มิรู้ว่าลมอะไร..ในวันนั้น..ถึงหันกลับ
พลิกขยับ..รับความทุกข์..ให้โหยหา
จึงต้องเหงา..โศกเศร้า...กลั้นน้ำตา
กาลเวลา..พาคนเรา..ให้เปลี่ยนไป
นางฟ้าน้อย//
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
