พี่ชายที่แสนดี
ฝากลมร้อย ถ้อยคำ นำถึงพี่
เป็นไมตรี มีให้ ในเหตุผล
ที่เคยห่วง ห้วงจิต ลิขิตดล
พี่คือคน สร้างขวัญ คราวหวั่นใจ
ดีกว่ามีรักหลอก ให้ชอกช้ำ
คนใจดำ ทำเรา เศร้าแค่ไหน
คำว่ารัก กลับกลอก ทั้งนอกใน
หลงเชื่อไป ให้ตรม ขื่นขมทรวง
มีพี่ชาย แสนดี ที่โอบเอื้อ
ในยามเมื่อ เหงาหงอย คอยห่วงหวง
ผ่านเรื่องราว นานปี ไม่มีลวง
กาลเลยล่วง “น้องพี่”เรามีกัน
น้องจะเชื่อ วจี ตามพี่เอ่ย
คำที่เผยทุกถ้อย คอยบอกขวัญ
ที่เฝ้าเวียน เพียรห่วง ดวงชีวัน
คราวน้องหวั่น หันหาใคร ให้เหลียวแล
โอ้พี่จ๋า..อย่าหน่าย กลายห่างเหิน
โอ้พี่จ๋า..อย่าเมิน ไกลเกินแข
โอพี่จ๋า..อย่าร้าง ห่างดวงแด
น้องชะแง้ รอพี่ยา มาประคอง…
“สุนันยา”
ในอกลึก ทึกทัก ว่ารักหลง
สุดท้ายปลง คงกรรม ทำเราสอง
ดั่งกระจก กั้นกลาง ให้หมางมอง
ยากใฝ่ปอง จองเอา แนบเนาทรวง
เพียรทำใจ ให้พร้อม ยินยอมรับ
เปลี่ยนสลับ ปรับฤทัย จะไม่หวง
พบคนดี มีใจ ไม่หลอกลวง
ดั่งปลดบ่วง ห่วงจิตต์ ให้ปลิดปลง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
