น่าเจ็บช้ำน้ำใจจนใบ้บอด
เธอเชิญกอดพรอดพร่ำนำถวิล
ทั้งล่อหลอกหยอกเย้าจนเราวิน(วิงเวียน)
โฉมยุพินเป็นชายใจร้ายจัง
เธอเอารูปหญิงสาวพราวเสน่ห์
มาลวงเล่ห์หลอกข้อยเจ้าร้อยชั่ง
หลงคารมคมกลอนอ้อนนุงนัง
ประดุจดังบัวบานผ่านบัวตูม
ทำไมหนอใจร้ายทำย้ายยัก
ให้นึกรักนึกหลงลงทุนทุ่ม
มอบหัวใจให้เธอบำเรอรุม
จนติดกลุ่มแมงเม่าเข้ากองไฟ
ขอเข็ดแล้วจำแล้วแม่แก้วเผือก
ลูกกระเดือกใหญ่จังฟังแล้วใช่
หลงไม้ป่าเดียวกันแทบบรรลัย
รีบออกไปไวไวเดี๋ยวใจอ่อน
(รีบรินมาเร็วไวเถิด อ้ายรพีฯ)
"ไพร พนาวัลย์"
แบบว่าดื่มเหล้าเผากลุ้ม กันดีกว่า เนาะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
