ช่างเป็นงาน สบาย ขายอิสระ
มุมานะ ยิ่งนัก ชักหวาดหวั่น
หากินง่าย ความละอาย หายไปพลัน
นั่งเฝ้าขัน ทันใจ ไม่นำพา
ดียิ่งกว่า ทำงาน การอาชีพ
ไม่เร่งรีบ ไม่เหนื่อย ไม่เมื่อยขา
สุขสบาย ใช้จ่าย คลายอุรา
วันหนึ่งหา ห้าพัน ฉันภูมิใจ
โลเกชั่น นั้นหนา หน้าตลาด
สะพานลอย มิอาจ พลาดมิได้
คนละบาท สองบาท วางใส่ไป
ไม่ทันใด ขันล้น จนต้องเท
กลายเป็นคน ไร้เกียรติ ถูกเหยียดหยาม
โดนประณาม หยามหยัน พลันจบเห่
มาวันหนึ่ง ตำรวจ ตรวจมาเลย์
เลยจับเข้า ซังเต จบเห่กัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
