เป็นคติ สอนใจ ให้แง่คิด
อันถูกผิด มีสิทธิ์ คิดแล้วหน่าย
กิเลสหนา คราหน้ามีด ยึดจิตกาย
ทุรนทุราย คล้ายดั่ง ดังต้องมนต์
บางครั้งพาน พาโล ว่าโตใหญ่
ด่ากราดเกรี้ยว เที่ยวไล่ ไยสับสน
บางวันนิ่ง สงบ นี่แหละคน
มีสุขล้น ปนทุกข์ คลุกเคล้าไป
เวลาทุกข์ รุกเร้า อย่าเศร้านัก
จงตั้งหลัก ชักสติ นี้สู้ไหว
ขาดสติ เมื่อนั้น ต้องบรรลัย
ขอเตือนไว้ ใช้สติ รี่ตริตรอง
เรื่องยากยาก มากมาย จะกลายกลับ
จงสดับ รับฟัง คำสั่งสอน
สติมา ปัญญาเกิด เลิศแน่นอน
สติหลอน ปัญญาหาย ตายลูกเดียว
พันทอง