ขออำลาห้องเรียนเคยเขียนอ่าน
ลาอาคาร ตึกสูงใหญ่ ข้าไหวหวั่น
ชีว ฟิสิกส์ คณิต เคยคิดกัน
สังคมนั่น ไทย อังกฤษ จำจิตไกล
สนามบาส เจ้าข้า ขอลาก่อน
คอมพิวเตอร์ อาวรณ์ อย่าร้อนไหม้
โรงฝึกงาน หอประชุม แสนกลุ้มใจ
โรงอาหารนี้ไซร้ ตัดใจลา
ลาอื่น ๆ นั่นเล่า โต๊ะ เก้าอี้
เพื่อนพาหนีการเรียนเคยเวียนหา
ลารุ่นน้องบ๊องแบ๊วหวานแววตา
ลาหมูหมา เสือช้างหมี ชะนีแมว
ขออำลาอาลัยด้วยใจรัก
วันนี้จักต้องลาแท้ ไกลแน่แน่ว
ลาไปสู่จุดหมายเฉิดฉายแวว
คงเพริศแพร้วในบ้านฝัน “ศรีธัญญา”!!!! ฯ
อริญชย์:ไอล่ะเซ็งยู
๒๗/๒/๒๕๕๕
กลอนบทนี้แหละ ไพเราะที่สุดในจักรวาล จริง ๆ นะ เชื่อเหอะ!
ปล.แต่งเล่นให้ขำ ๆ นะ เจ้าของกระทู้ กรุณาอย่าเคืองเน้อ
มึน
บ๊องแบ๊ว แปล่ว่า
บ้องแบ๊ว ว. มีหน้าตาพิลึก.
http://dict.longdo.com/index.php?lang=en&search=%E0%B8%9A%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%81%E0%B8%9A%E0%B9%8A%E0%B8%A7
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
