ร้ อ ง ใ ห้ ...เ สี ย ใ จ ม า ตั้ ง น า น
เจ็บปวดร้าวราน...อีกตั้งเท่าไหร่
รู้อยู่แล้ว..ว่าเรื่องของเรามันจบกันไป
ยังโง่งมรักเค้าทำไม...ให้ได้อะไรขึ้นมา
บอกตัวเอง..."ตัดใจเสียที"
กล้ำกลืนฝืนทนแบบนี้...ใจมันล้า
จมอยู่กับความเสียใจ..มีน้ำตา
รอคอยให้เค้่ากลับมา...เพื่ออะไร
กระซิบบอกหัวใจ.."รักตัวเองให้มากกว่านี้"
ลืมเค้าเสียที...เริ่มต้นใหม่
เตือนตัวเองว่าชีวิตเราทั้งคน...อย่าวางบนปลายเท้าของใคร
เพราะเมื่อเค้าเดินจากไป...คนที่เสียใจ..ก็คือเรา
เจ็บปวดร้าวราน...อีกตั้งเท่าไหร่
รู้อยู่แล้ว..ว่าเรื่องของเรามันจบกันไป
ยังโง่งมรักเค้าทำไม...ให้ได้อะไรขึ้นมา
บอกตัวเอง..."ตัดใจเสียที"
กล้ำกลืนฝืนทนแบบนี้...ใจมันล้า
จมอยู่กับความเสียใจ..มีน้ำตา
รอคอยให้เค้่ากลับมา...เพื่ออะไร
กระซิบบอกหัวใจ.."รักตัวเองให้มากกว่านี้"
ลืมเค้าเสียที...เริ่มต้นใหม่
เตือนตัวเองว่าชีวิตเราทั้งคน...อย่าวางบนปลายเท้าของใคร
เพราะเมื่อเค้าเดินจากไป...คนที่เสียใจ..ก็คือเรา
เอ-มิ-กา
๒๓.๓๔ น...คิดถึงทำไม?..ไม่รู้เหมือนกัน
ที่ร้องไห้ปวดร้าวคราวเสียขวัญ
ฉันเหมือนกันฝันเกี่ยวความเปลี่ยวเหงา
ที่ไม่รู้..ก็รู้จักทักกับเงา
คือรอยเศร้ารอยขมจมน้ำตา
บอกตัวเองกี่ครั้งยั้งใจไว้
คนที่ใจนิราศปรารถนา
เขาน้อยใจ..เกินรับการกลับมา
เพียงสักคราเสียใจใช่เพียงเธอ
กระซิบถามหัวใจใครที่ท้อ
คนที่ง้อมอบใจให้เสมอ
รักตัวเอง..นั้นใช่ฝันใฝ่เจอ
อย่าเสนอเพียงปัด...แล้วตัดใจ !
รการตติ