๐๐..ทุกๆครั้ง..ในยาม..เงียบเหงา
ความโศกเศร้า ปกคลุม เรียกหา
ได้แต่นั่ง ละเมอ เพ้อตลอดเวลา
รู้สึกว่า จะบ้า ไปวันๆ
๐๐..ได้แค่คิด แค่นึก อยู่ข้างเดียว
ให้เปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง ไหวหวั่น
คิดถึงเธอทีไร หัวใจมักสั่นๆ
ทุกๆ วัน มิรู้ เพราะอะไร
.....................เศษเหล็ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
