ยังเข้าอก-เข้าใจ ไม่ซาสร่าง
ยังยืนข้าง โฉมตรู อยู่เสมอ
ยังกังวล สนใจ ใช่เผอเรอ
ยังห่วงเธอ ทิฐิ มิเปลี่ยนแปลง
โชคชะตา กำหนด ให้อดกลั้น
ให้เธอหมั่น ตรากตรำ พึ่งลำแข้ง
รอวันฟ้า ปรานี ชี้สำแดง
ทุกข์ที่แฝง จักคลาย สลายพลัน
สุนทรวิทย์
ยังยืนข้าง โฉมตรู อยู่เสมอ
ยังกังวล สนใจ ใช่เผอเรอ
ยังห่วงเธอ ทิฐิ มิเปลี่ยนแปลง
โชคชะตา กำหนด ให้อดกลั้น
ให้เธอหมั่น ตรากตรำ พึ่งลำแข้ง
รอวันฟ้า ปรานี ชี้สำแดง
ทุกข์ที่แฝง จักคลาย สลายพลัน
สุนทรวิทย์
ทำได้เพียง เท่านี้ ที่มองเห็น
ทุกสิ่งเป็น เหมือกรรม ทำเหหัน
จะพ้อไป ได้แต่ทุกข์ ลุกโรมรัน
ต้องปล่อยมัน ค่ำเช้าเจ้าชะตา
กำหนดเอง มิได้ดังใจคิด
ฟ้าลิขิต ปิดบ่วง ให้ห่วงหา
สิ่งมอบให้ คือรัก ฝากโปรยมา
ยามอ่อนล้า แทบสิ้น ถวิลครวญ...
"สุนันยา"
..
ทุกสิ่งเป็น เหมือกรรม ทำเหหัน
จะพ้อไป ได้แต่ทุกข์ ลุกโรมรัน
ต้องปล่อยมัน ค่ำเช้าเจ้าชะตา
กำหนดเอง มิได้ดังใจคิด
ฟ้าลิขิต ปิดบ่วง ให้ห่วงหา
สิ่งมอบให้ คือรัก ฝากโปรยมา
ยามอ่อนล้า แทบสิ้น ถวิลครวญ...
"สุนันยา"
..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
