มองดูหอยน้อยใหญ่ในท้องทุ่ง
พาผดุงหัวใจให้ฉันสู้
เจ้าสัตว์น้อยค่อยคลานผ่านคลองคู
นั่งพิศดูน่าชมภิรมย์ใจ
มิเคยร้องโหยหาใครมารัก
แม้มีปลักโคลนตมจมแค่ไหน
มุ่งหน้าอยู่สู้ชีวาพาชีพไป
มิง้อใครให้อาหารวานเมตตา
แม้เดินช้าอย่างไรก็ไม่หวั่น
เพราะสวรรค์ในน้ำฉ่ำซาบซ่า
มีพรั่งพร้อมเพื่อใช้ในชีวา
แม้ใครว่าค่าน้อยหอยยินดี
ถึงน้ำมากหลากมาในคราไหน
มิหวั่นไหวไหลบ่ามาเต็มที่
แม้นหน้าแล้งแห้งกรังฝังชีวี
ฝังกายีในโคลนก็พ้นร้อน
ยามอิ่มหนำสำราญหวานฉ่ำนัก
หอยมีรักเคียงคู่อยู่สลอน
มิเคยขาดคู่เคียงร่วมเรียงนอน
ไม่อาทรขุ่นเคืองเรื่องร้าวราน
หอยเคียงคู่จู๋จี๋กันสุขสันต์นัก
ปลาก็มักอิจฉาคราว่ายผ่าน
หอยมิเหนื่อยเมื่อยล้าคราคืบคลาน
สร้างวิมานสดใสในคลองบึง
สล่าผิน
นั่งชมหอยที่คลองคูเลยหยิบปากกามาแต่งเกี่ยวกับเรื่องหอยครับ