กลีบใบแดง แห้งโรย หลังโหยอ่อน
ค่อยค่อยผ่อน ร่อนลา พากำสรวล
เช่นอกเรา เศร้าฤทัย ยามไร้นวล
เคยแนบชิด สนิทอวล กลิ่นยวนยี
สายลมพัด ซัดพา ผการ่วง
ให้แสนห่วง ดวงใจ ไยคิดหนี
กลัวจักช้ำ คำลวง บ่วงวจี
มีมลทิน สิ้นศรี ตราบชีวัน
หากวันใด ไห้โหย จิตต์โรยล้า
ไร้ที่ซึ่ง พึ่งพา คราโศกศัลย์
หัวอกพี่ นี้พร้อม น้อมกำนัล
ให้จอมขวัญ นั้นฟูมฟาย คลายโศกตรม.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
