เรื่อยเรียงคำพร่ำเพรียกเรียกหารัก
เพียงน้อยสักเสี้ยวซึ้งรำพึงเผย
ให้ทรวงกรุ่นอุ่นหวามบ้างทรามเชย
วอนแม่เอ่ยเปรยหว่านเป็นทานใจ(๔๖๘)
ทอดตาพิศชมนาฏพิลาสแก้ว
สลักแล้วแววจิตพิสมัย
โฉมพิรามทรามสงวนผ่องนวลใย
หญิงบางใดไหนเล่าเท่าอนงค์(๔๖๙)
จึงกรองกลั่นสรรความมาถามนุช
ว่าพิศุทธิ์ทรวงนรีพี่ประสงค์
เจ้ามีชายหมายใฝ่มอบใจปลง
ฤๅโฉมยงยังขาดผู้มาดนาง(๔๗๐)
พิไรร่ำคำครวญรัญจวนจิต
ตรองพินิจนะแม่อย่าแลหมาง
เมตตาเถิดไขข้อข้องระคาง
อย่าเชือนห่างร้างคำให้ช้ำตรม(๔๗๑)
กอบใจรักสลักร้อยเป็นถ้อยกลั่น
ขานจำนรรจ์ขวัญพี่วจีฉม
ประจงวางหว่างหวงทรวงภิรมย์
จักขืนข่มห่มใจไว้เพื่อรอ(๔๗๒)
ปภัสร์
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
เพียงน้อยสักเสี้ยวซึ้งรำพึงเผย
ให้ทรวงกรุ่นอุ่นหวามบ้างทรามเชย
วอนแม่เอ่ยเปรยหว่านเป็นทานใจ(๔๖๘)
ทอดตาพิศชมนาฏพิลาสแก้ว
สลักแล้วแววจิตพิสมัย
โฉมพิรามทรามสงวนผ่องนวลใย
หญิงบางใดไหนเล่าเท่าอนงค์(๔๖๙)
จึงกรองกลั่นสรรความมาถามนุช
ว่าพิศุทธิ์ทรวงนรีพี่ประสงค์
เจ้ามีชายหมายใฝ่มอบใจปลง
ฤๅโฉมยงยังขาดผู้มาดนาง(๔๗๐)
พิไรร่ำคำครวญรัญจวนจิต
ตรองพินิจนะแม่อย่าแลหมาง
เมตตาเถิดไขข้อข้องระคาง
อย่าเชือนห่างร้างคำให้ช้ำตรม(๔๗๑)
กอบใจรักสลักร้อยเป็นถ้อยกลั่น
ขานจำนรรจ์ขวัญพี่วจีฉม
ประจงวางหว่างหวงทรวงภิรมย์
จักขืนข่มห่มใจไว้เพื่อรอ(๔๗๒)
ปภัสร์
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕