[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

หน้ากระจกบานเก่าห้องเศร้าหมอง
หญิงหนึ่งครองความเหงาปวดร้าวแสน
ดูซึมเหม่อท่าทางเบลอฉันห่วงแทน
หรือเจ็บแค้นเรื่องไรใครทำเธอ

บอกฉันหน่อยได้ไหมฉันจะช่วย
เอื้ออำนวยคอยซับน้ำตาเอ่อ
ไหลร่วงรินอาบปรางค์สองข้างเธอ
อย่ากลัวเพ้อฉันช่วยปลอบยอดดวงมาลย์

อยากจะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
ทำไม่ได้หัวใจให้สงสาร
ได้แต่มองในกระจกนานแสนนาน
นึกสงสารคนนั่งเหงา...เงาตัวเอง

ผู้หญิงดินๆ

(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)

มองกระจก ตกใจ ใครกันนะ
ผิวขรุขระ หน้าดำ แดงคร่ำเคร่ง
คล้ายร้องไห้ นัยช้ำ ทำท่าเซ็ง
แก้มบวมเป่ง รอยอาบ คราบน้ำตา

ผมสยาย หายใจ-ใหญ่ติดขัด
พอสะบัด เงยขึ้น ยื่นใบหน้า
คอมอมแมม แถมเศร้า เขม่าทา
หูซ้ายขวา พิกล ดูหม่นเทา

ร่างงอโค้ง ทรงได้ ไร้ความชื่น
ผ่านวันคืน เดินย่าง บนทางเหงา
อยากเอ่ยคำ.กำลังใจ.ให้เบาเบา
กระจกเจ้า ใครหือ หรือฉันเอง

 

รพีกาญจน์ 59