

ธาราเอ่อล้น ปวงชนเสียหาย
ทรัพย์สินวอดวาย เหมือนตายทั้งเป็น
ที่นาทำกิน สูญสิ้นไม่เว้น
บ้านเมืองที่เห็น ต้องพรากจากลา
ผู้คนล้มป่วย ใครช่วยดูแล
สงสารคนแก่ รอความเมตตา
ด้วยโรครุมเร้า โอ้เศร้าหนักหนา
พิษภัยโรคา ที่ต้องฝ่าฟัน
รอวันหมดทุกข์ เพื่อลุกเริ่มใหม่
ลำบากเท่าใด ร่วมใจช่วยกัน
เมื่อใดน้ำลด คงหมดทุกข์พลัน
ความสุขท่วมครัน ทดแทนสายธาร
อันคือแก้แล้วเอาไปส่งล่าสุด แต่ก็โดนเด้งกลับมา ว่า
บทที่ สอง มีแต่ป่วยๆ ๆ ๆ ๆ ไม่รุว่าป่วยเพราะอะไร = =
บทที่ สาม รอวันหมดทุกข์ ทุกข์อะไร เริ่มใหม่เรื่องอะไร


หนูจะบ้าตายย