ไปหลงรัก คนแก่ แน่แล้วเรา
กลัวรักเศร้า อยู่ไป ไร้สุขขี
ทั้งคิดมาก หลากเรื่อง เปลืองฤดี
อยู่ไม่ทัน สามปี กลัวหนีตาย
จะทำไง ดีเล่า เจ้าคุณเอ๋ย
เพราะไม่เคย เลยหนอ ท้อและหน่าย
ทั้งกลัวความ เจ็บปวด รวดร้าวกาย
กลัวมิวาย คล้ายทุกข์ รุกทรวงใน
ไปหลงรัก คนแก่ แย่จริงเจ้า
สงสัยเรา ต้องหมอง อยากร้องไห้
กลัวคนแก่ หลอกลวง ล้วงตับไต
อยากลองใจ อีกหน กลัวโดนลวง
จึงตัดสิน หทัย ให้แน่วแน่
มิผันแปร รักแท้ แค่ติดบ่วง
ถ้าไม่ลอง ไม่รู้ หนูอยากควง
สุดาดวง รักคนแก่ ไม่แคร์ใคร
พันทอง
ยังมิแก่หรอกพันฟันยังครบ
ยังอยากพบน้องพันยังฝันใฝ่
เพียงร่างกายเท่านั้นมันเกิดไว
แต่หัวใจยี่สิบห้าไม่ล้าแรง
มิต้องห่วงมิลวงพันให้หวั่นจิต
แก่ไร้พิษคบไปไม่กินแหนง
ให้พักพิงจริงใจไม่ระแวง
และไม่แกล้งให้น้องนองน้ำตา
แก่เพียงกายใจดีอย่างที่สุด
น่ายื้อยุดฉุดไปไว้คบหา
เป็นเพราะวันเดือนปีที่คล้อยลา
จึงได้พาชื่อว่าแก่แต่ร่างกาย
ใจยังหนุ่มกระชุ่มกระชวยยังรวยรัก
ใจแน่นหนักรักจริงรักจังไม่ชังง่าย
ถึงคำคนว่ากงว่าแก่ไม่แพ้ชาย
ยังมุ่งหมายมอบรักมอบใคร่ไม่เป็นรอง
สล่าผิน