เริงวาริน จินต์คำ นำกระแส
ร่ายลมแปร วรรณยุกต์ ปลุกวาตศิลป์
หนักแน่นเหนือ หินผา ตราแผ่นดิน
เปลวกวิน ลุกโหม โลมเรียงคำ
ดุจหิ่งห้อย น้อยแสง แยงริบหรี่
ดุจแมงหวี่ ชอนไช ใจถลำ
ดุจดั่งหนอน บ่อนผล จนจืดจำ
ดุจกาดำ หลงฝูง สู่ยูงงาม
จึงแปลกแยก แตกคำ ต่ำดังทาส
วิปลาส แผกผิด ติดถ้อยหยาม
หลงในกล จนใจ ในเนื้อความ
หวังพึ่งถาม กวีเอก เฉกครูกลอน
ใช่น้องใหม่ ในบ้าน นานนานโผล่
ใช่จะโอ่ ภาษา มาสลอน
เพียงศิษย์มิ มีครู รู้หลักตอน
จึงมาอ้อน คำหวาน บ้านกลอนไทย
ร่ายลมแปร วรรณยุกต์ ปลุกวาตศิลป์
หนักแน่นเหนือ หินผา ตราแผ่นดิน
เปลวกวิน ลุกโหม โลมเรียงคำ
ดุจหิ่งห้อย น้อยแสง แยงริบหรี่
ดุจแมงหวี่ ชอนไช ใจถลำ
ดุจดั่งหนอน บ่อนผล จนจืดจำ
ดุจกาดำ หลงฝูง สู่ยูงงาม
จึงแปลกแยก แตกคำ ต่ำดังทาส
วิปลาส แผกผิด ติดถ้อยหยาม
หลงในกล จนใจ ในเนื้อความ
หวังพึ่งถาม กวีเอก เฉกครูกลอน
ใช่น้องใหม่ ในบ้าน นานนานโผล่
ใช่จะโอ่ ภาษา มาสลอน
เพียงศิษย์มิ มีครู รู้หลักตอน
จึงมาอ้อน คำหวาน บ้านกลอนไทย