จิตใจรัก อักษรา หาใดเปรียบ
เคยเลาะเลียบ เทียบฝั่ง ใจยังหาย
เรือลำน้อย ลอยล่อง เลาะคลองราย
แว่วเสียงปลาย สำเนียงเร่ เห่บทกลอน
มังตรา
โอ้เห่เอยเห่หัวใจคนไร้รัก
เที่ยวหาหลักพักพิงอิงต่างหมอน
มาพบเรือลอยเร่เห่บทกลอน
อยากวิงวอนเจ้าของเรือช่วยเจือใจ
เจ้าของเอย...เจ้าของเรือ...เจือน้ำจิต
อย่าได้คิดเมินพักตร์แล้วผลักไส
เพราะใจรักอักษราภาษาไทย
จึงอยากล่องท่องไปในเรือกลอน