.jpg)
พรหมลิขิต ขีดเส้น ไม่เห็นค่า
พรากรักลา ห่างหาย ย่างกรายหนี
ใจดวงน้อย หนาวเหน็บ เจ็บฤดี
ไร้ปราณี จากชาย ที่หมายเคียง
ทุกเวลา นาที ที่เลยล่วง
เศร้าสุมทรวง น่วงหนัก สิ้นซากเสียง
ระทมทุกข์ ลุกลาม ยามร้อยเรียง
ไร้สำเนียง เอียงเอน ล้อเล่นคำ
รินรินร่ำ พร่ำรัก ฝากด้วยถ้อย
เรียงเรียงร้อย คอยคื่น ที่ชื่นฉ่ำ
พร่ำพร่ำเพ้อ เผลอใจ ร่ายลำนำ
จารจดจำ ร่ำหา ด้วยตราตรึง...
"สุนันยา"
ฟังฟังถ้อยร้อยรักสลักมั่น
หวิวหวิวหวั่นพรั่นจิตด้วยคิดถึง
รินรินร้อย...ถ้อยพจน์...รจตราตรึง
ซ่านซ่านซึ้งถึงอยู่มิรู้เลือน
ทุกเวลานาทีที่เลยลับ
มิหวนกลับร้าวใจใครจะเหมือน
ยังคิดถึงแก้วขวัญจนฟั่นเฟือน
จารใจเตือนร่ำหาด้วยอาลัย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
