ขออนุญาตลุงไพร แจมด้วยหนึ่งเรื่องค่ะ
เมล์ดีๆ อีกเรื่องที่เพื่อนเก่าส่งมาให้
ยาวนิดนึง...แต่ให้ข้อคิดดีมากค่ะ
... .....
ผมอ่านแล้วรู้สึกชอบเรื่องราวของลู่เหยาและหม่าลี่ครับ
ทำให้มาคิดว่า …
บางครั้งในชีวิตของคนเรานั้น
การจะทำความดี ต้องทำอย่างอดทน ต้องทำอย่างลึกซึ้ง
ต้องทำอย่างไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน
ไม่ต้องหวังว่าทำดีกับคนอื่นแล้ว เขาจะต้องดีตอบกับเรา
มิเช่นนั้น เราจะทุกข์ใจหากไม่ได้การตอบแทนตามที่หวังไว้
แม้คนอื่นอาจเข้าใจผิดว่าเราไม่ได้ทำอะไร เปรียบเสมือนผู้ที่ปิดทองหลังพระ
แม้ไม่มีใครมองเห็น แต่ตัวเรามองเห็นตัวเราเอง มองเห็นความดีที่เราทำ..
แค่นี้เราก็อิ่มเอิบใจและมีความสุขแล้ว
ด้วยความปรารถนาดีจากใจจริง
พี.พูนสุข
ขอบคุณ คุณพี.พูนสุข มิตรรักแฟนคลับที่ติดตามผลงานกันมาอย่างสม่ำเสมอ
และทุกๆท่านที่ติดตามผลงานของลุงปรางค์ และเข้ามาร่วมแจมอย่างน่าชื่นใจ เน้อ)
ที่นำคติเตือนดีๆอย่างนี้ มาร่วมแจมกัน
เพื่อเตือนสติชาวเราให้มีความคิด รู้ตัวเตือนตนด้วยความไม่ประมาท
เพราะชีวิตขอคนเรานั้นสั้นนัก ถ้าจะมาคอยแต่คิดหยุมหยิมต่อกัน มันจะเสียเวลาเปล่าๆนะครับ
เรามาเอาความดีงาม การให้อภัยกัน มาแบ่งปันความสุข มาขับไล่ความทุกข์ที่รุกรานบางใคร
ให้มีแต่ความสุข เมื่อได้เข้ามาพักผ่อนในบ้านหลังนี้ บ้านอันทำให้เราได้ผ่อนคลาย
ได้พบปะมิตรสหายที่เป็นคนคอเดียวกัน รักการแต่งกลอนเหมือนๆกัน
เราจึงเปรียบเสมือนครอบครัวใหญ่ ที่มีแต่ให้กับให้ ปลอบขวัญให้กำลังใจคนเหนื่อยล้า
เราจะนำสิ่งดีๆอย่างนี้มาให้กันอีก เนาะ
ลุงปรางค์(ไพร พนาวัลย์)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
