..ขออนุญาตต่อเฮียวิทย์เจ้าค่ะ..ทานข้าวนานถูกพี่พี่ปาดหน้าเจ้าค่ะ..
เช็ดน้ำตาตื่นมาพบฟ้าใหม่
เก็บหัวใจไว้ชื่นขื่นขมทิ้ง
รอยลิขิตหลีกหลบอย่าซบอิง
เส้นทางจริงก้าวเดินเผชิญทน
ทอดสายตามองไกลไปข้างหน้า
ยามอ่อนล้านำพาอย่าสับสน
เก็บทำไมเจ็บช้ำน้ำคำคน
หลบให้พ้นฝันลวงบ่วงระทม
..กุสุมา..
อยากลบรอยลิขิตอดีตไข
แต่ไฉน ยิ่งช้ำ ระกำถม
อยู่แต่รอยน้ำตามาพร่างพรม
ไร้สุขสม โลมเล้า หยอกเย้าเอิน
อยู่กับเจ็บ เหน็บหนาว ทั้งเช้าค่ำ
ในรอยใจ ต้กย้ำ ยามห่างเห็น
โศกสะท้อน รอนร้าว คราวเผชิญ
จะก้าวเดิน ทางไหน ดุจไร้แรง...
"สุนันยา"
แต่ไฉน ยิ่งช้ำ ระกำถม
อยู่แต่รอยน้ำตามาพร่างพรม
ไร้สุขสม โลมเล้า หยอกเย้าเอิน
อยู่กับเจ็บ เหน็บหนาว ทั้งเช้าค่ำ
ในรอยใจ ต้กย้ำ ยามห่างเห็น
โศกสะท้อน รอนร้าว คราวเผชิญ
จะก้าวเดิน ทางไหน ดุจไร้แรง...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
