อดีต นรชาติ มิอาจแก้
ถึงมีแผล กลาดเกลื่อน เปื้อนปัญหา
มิพึงรั้ง ฝังจิต คิดนำพา
ควรเดินหน้า มานะ ประจัญบาน
อุปสรรค ใดใด อย่าได้ท้อ
พึ่งแขนข้อ ถ่อสาว อย่างห้าวหาญ
ความเหน็ดเหนื่อย ซอมซ่อ ทรมาน
มักบันดาล ฝันให้ กลายเป็นจริง
สุนทรวิทย์
ถึงมีแผล กลาดเกลื่อน เปื้อนปัญหา
มิพึงรั้ง ฝังจิต คิดนำพา
ควรเดินหน้า มานะ ประจัญบาน
อุปสรรค ใดใด อย่าได้ท้อ
พึ่งแขนข้อ ถ่อสาว อย่างห้าวหาญ
ความเหน็ดเหนื่อย ซอมซ่อ ทรมาน
มักบันดาล ฝันให้ กลายเป็นจริง
สุนทรวิทย์
ต้องนอนหนาว ราวรวด ปวดรอยแผล
ไร้คนแล แคร์ใจ มอบให้หญิง
แม้สู้ทน มิพลั่น หวั่นประวิง
ไม่เคยติงระย่อ ต่อชะตา
แต่กระไร ใจเอย เผยว่าอ่อน
ไม่อาจซ่อน รอนร้าว เฝ้าผวา
อาลัยรัก ภักดี ที่มีมา
แม้ผ่านช่วงเวลา มิกล้าลืม.....
"สุนันยา"
ไร้คนแล แคร์ใจ มอบให้หญิง
แม้สู้ทน มิพลั่น หวั่นประวิง
ไม่เคยติงระย่อ ต่อชะตา
แต่กระไร ใจเอย เผยว่าอ่อน
ไม่อาจซ่อน รอนร้าว เฝ้าผวา
อาลัยรัก ภักดี ที่มีมา
แม้ผ่านช่วงเวลา มิกล้าลืม.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
