.jpg)
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ.
‘...ฤๅ.ฟั่นเฟือน?..’
๐ ยิ้มกับฝันวันฟ้าตั้งท่าฝน
จิตลุกลนล่องลอยเห็นรอยเกลื่อน
ศัพท์ประพนธ์หล่นครืนบนพื้นเรือน
พร้อมกับเดือนดึงร่วงพวงพิรุณ
๐ ห้ามหัวเราะคงยากหากเผลอผัน
แสงตะเกียงน้ำมันเริ่มปั่นหมุน
ดาวแค่เอื้อมมือดึงก็ถึงคุณ
หมึกแค่ฝุ่นหากกรอก็ถึงดาว
๐ ประกายแสงวับวับขยับวาด
เป็นบทพาทย์ผังแผนแทนห้วงหาว
จรดทุกคำย้ำชัดคัดเรื่องราว
พร้อมลมหนาวแนบฝนหล่นหลังคา
๐ เสียงกระเถาะเปาะแปะและปกป้อง
ยังขำก้องบวกขลาดหวาดผวา
สองมือโอบรอบอกปรกนัยน์ตา
เหมือนวิญญายื้อยุดหยุดหรือไป
๐ ครั้นสำนวนหวนโหยโชยนาสิก
เกิดอยากพลิกอยากแพลงตะแคงใส่
หมึกจากฝุ่นจึงฟ่องร่องควันไฟ
เขียนด้วยใจยิ้มเยาะหัวเราะตัว
๐ จึงตามต่อแต่งแต้มแซมบาทบท
กลายเป็นคดลดลงยิ่งงงหัว
ฤๅ..ฟอนเฟะฟั่นเฟือนเกลื้อนกลากกลัว
จนกลิ้งกลั้วกลืนกลอน..กร่อนลงเกรียว...
///////////////////////
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
