รักครั้งแรกของเรานั้น ...ฉันจำได้
ภาพทรงจำยังฝังใจใช่หลบลี้
ยิ้มของเธอใบหน้านั้น จำได้ดี
เพราะไม่มีวันไหนที่ฉันเปลี่ยนไป
"เธอยังเป็นเธอ" และ "ฉันยังเป็นฉัน"
เราจึงห่างกัน ด้วยระยะกั้นของหวั่นไหว
ท่ามกลางคืนหนาว ปวดร้าวหัวใจ
กลับพร่ำคำร่ำพิไรไย “คิดถึงเธอ”
ขณะที่โลกโคจร ...ฉันมองฟ้า
แม้จะดูเหมือนคนบ้าบางเวลาคอยนั่งเพ้อ
บอกตามตรง เมื่อยามเหงา ..แม้เงายังอยากเจอ
ห่วงหาอยู่เสมอ . ..เพียงเธอไม่เคยรู้มัน
เป็นอีกด้านที่ห่างไกลไปสุดหล้า
ปรารถนาเป็นเพียงใครในความฝัน
อาจไร้มีตัวตน ไม่มีอยู่ในสัมพันธ์
แต่ฉันไม่เคยแปรผัน จะวันนั้นหรือวันนี้ ..มีเพียงเธอ
Design with love”